Ach gij overheerlijke dystopie. Drinkend uit mijn hoorn des overvloeds onder mijn boom vol geluk eer ik u zo gaarne. Het is euforisch om mijn angsten te voeden en meteen mijn bevoorrechte positie in deze wereld zo te vergoelijken.
Wat zijn we er toch dol op om onszelf te wentelen in mogelijk afschuwelijke toekomsten. En wat kunnen we technologie daar lekker voor gebruiken. De Metaverse ook! Want die is eng man!
De dystopie voor de Metaverse klinkt als volgt.
We gaan een zeer marginaal bestaan leiden in digitale werelden waarin niets meer echt is. We gaan vergeten wie we waren toen we nog puur waren en zo één met de natuur. Met een 3D bril op ons hoofd vergeten we de werkelijkheid. Zo jammer!
Het zij zo. Er verandert niets hoor. Je leeft namelijk al vanaf je geboorte in je eigen Metaverse.
Denk je dat je de werkelijkheid nu kunt zien zoals hij is? Dat kun je niet. Je ogen missen vele lichtfrequenties, je oren ook beperkt. Je snapt niet wat ik snap en ik niet wat jij snapt. Ik vind lelijk waar jij van houdt en jij lust wat ik uitspuug. We zitten vol vooroordelen en aannames. Alles is onzuiver en subjectief.
Onze werelden zijn allemaal Metaverses. Weergaves van een werkelijkheid die wellicht objectief bestaat, maar wat deze is weet niemand precies.
Leg je daarbij neer en geniet ervan. En doe niet zo moeilijk als een scherm of bril daar nog een laagje overheen legt.
